tag:blogger.com,1999:blog-52562146523354118492024-02-19T05:57:07.990-08:00My World Μου 'βαλε χρώματα στην ψυχή μου... αλλά δε με συμβούλεψε τι να τα κάνω....!! Τι να βάψω μ' αυτά..; Πού ταιριάζουν..;
Ιδίως... πού ταιριάζουν..
Κι εγώ έκλεισα τα μάτια...
πήρα φόρα..κι έβαψα κόκκινες τις θάλασσές μου..
πορτοκαλί τους ουρανούς μου....και μπλε τους ήλιους μου..
Πολύ μου αρέσει τελικά ο κόσμος που έφτιαξα.....!! my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.comBlogger84125tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-78257975404904456042015-10-19T11:47:00.000-07:002015-10-19T11:47:54.736-07:00Τα γιατροσόφια της γιαγιάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheJkQQbd-2FBZdhjLd8Na33zr_nSViS4ybjgIlivIcIZYQrkiWS7zO1JXOBciTKjUEepVfdfZUvTf4LMKZ-NgsbeI7I9jCoT70S0wfo3v7jKvY6lxYB6u8y-ZxfzbEoFn13l1bpZLJ2w/s1600/20.02.15+%25D0%25B3.+-+1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjheJkQQbd-2FBZdhjLd8Na33zr_nSViS4ybjgIlivIcIZYQrkiWS7zO1JXOBciTKjUEepVfdfZUvTf4LMKZ-NgsbeI7I9jCoT70S0wfo3v7jKvY6lxYB6u8y-ZxfzbEoFn13l1bpZLJ2w/s640/20.02.15+%25D0%25B3.+-+1.gif" width="490" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Αδυναμία - Ατονία</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Νιώθετε αδυναμία και κόπωση; Υπάρχει ένα κλασικό γιατροσόφι που θα σας δώσει άμεσα την ενέργεια που σας λείπει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Χτυπήστε τον κρόκο ενός αυγού με όση ζάχαρη θέλετε και με μία κουταλιά ρούμι, μέχρι να ασπρίσει και να αφρίσει. Στη συνέχεια ρίξτε από πάνω ένα ποτήρι γάλα ή νερό ζεστό και πιείτε το ρόφημα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η λεκιθίνη που περιέχει ο κρόκος θα σας δυναμώσει, ενώ το αλκοόλ από το ρούμι θα επιδράσει διεγερτικά και τονωτικά στον οργανισμό σας</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν νιώθετε αδυναμία και ατονία, μία θεραπεία με ωμό λάχανο θα σας αναζωογονήσει και θα σας δυναμώσει. Πλούσιο σε φυτικές ίνες, μέταλλα και βιταμίνες (με πρώτη και καλύτερη τη βιταμίνη C), το λάχανο έχει θαυμάσια τονωτικά αποτελέσματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν λοιπόν αναρρώνετε από μία ίωση και νιώθετε καταβολή των δυνάμεων σας, το καλύτερο φάρμακο είναι να τρώτε ένα μπολ λαχανοσαλάτα 2 φορές την ημέρα για 3-4 ημέρες.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Βρογχίτιδα</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να καλμάρετε τον ενοχλητικό ξερόβηχα που προκαλεί η χρόνια βρογχίτιδα, μπορείτε να φτιάξετε ένα αποτελεσματικό σιρόπι από υλικά που θα βρείτε στην κουζίνα σας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ψιλοκόψτε ένα ξερό κρεμμύδι και δύο φύλλα άσπρου λάχανου, ανακατέψτε τα, πασπαλίστε τα με σκούρα ζάχαρη και αφήστε τα να μείνουν για 48 ώρες. Αν πίνετε 1-2 κουταλιές από το σιρόπι που φτιάξατε 3 - 4 φορές την ημέρα, ο βήχας σας θα υποχωρήσει.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<b>Συνταγή γιατροσόφι για το Σάκχαρο</b><br />
<div style="text-align: justify;">
Λέγεται ότι η επιδερμίδα του περικαρπίου των φρέσκων φασολιών περιέχει ουσίες που συγγενεύουν με την ινσουλίνη. Ρίχνετε περίπου 4 φλιτζάνια φρέσκα φασολάκια σε περίπου 4 λίτρα νερό και τα βράζετε έως ότου μαλακώσουν. Στραγγίζετε το υγρό και πίνετε 3 φλυτζάνια την ημέρα με τα γεύματα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Το ένα φλιτζάνι λέγεται ότι ισοδυναμεί με μία μονάδα ινσουλίνης.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να συμβουλεύεστε τον Ιατρό σας</b></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-21747360948787341902015-10-19T10:35:00.002-07:002015-10-19T10:36:54.446-07:00οι κατάλληλες περιστάσεις....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;">οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι περιστάσεις</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;">ευθύνονται γι'αυτά που τους συμβαίνουν.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;">...δεν πιστεύω στις περιστάσεις...</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;">σ'αυτή τη ζωή πετυχαίνουν εκείνοι</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;"> που κινητοποιούνται και ψάχνουν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;">για τις κατάλληλες περιστάσεις.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: white; font-family: times new roman,times; font-size: medium;">Αν δεν τις βρούν τότε τις φτιάχνουν.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #40a0ff; font-family: times new roman,times; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTiJP2t5NBLrk59W-jDbBDC59k3PozJLUWZwe0VqfqjTG7v2PNsUFaSvd8p3ZKFGQRqxbrk0vi8Dv7ZSNx1sIjOvPNdh9Yg9cYDs3-gK4wCc8Y6RV1oIZmow2NFj8sruEzW_Q8TG-Ph_0/s1600/paagdhf.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTiJP2t5NBLrk59W-jDbBDC59k3PozJLUWZwe0VqfqjTG7v2PNsUFaSvd8p3ZKFGQRqxbrk0vi8Dv7ZSNx1sIjOvPNdh9Yg9cYDs3-gK4wCc8Y6RV1oIZmow2NFj8sruEzW_Q8TG-Ph_0/s640/paagdhf.PNG" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #40a0ff; font-family: times new roman,times; font-size: medium;"><br /></span></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-81029997473588830292015-10-19T10:27:00.000-07:002015-10-19T10:27:24.637-07:00όσο μπορείς......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><span style="color: #007f40; font-family: georgia,palatino;"><br /></span></i>
<i><span style="color: #007f40; font-family: georgia,palatino;">κι αν δεν μπορείς να κάμεις</span></i><i><span style="color: #007f40; font-family: georgia,palatino;"><img align="left" alt="th_flowers-126[1].gif" src="http://anabell.pblogs.gr/files/118799-th_flowers-126[1].gif" height="400" style="margin: 0px 10px 10px 0px;" title="th_flowers-126[1].gif" width="280" /><img align="left" alt="FoggyOcean.gif" src="http://anabell.pblogs.gr/files/99230-FoggyOcean.gif" height="104" style="height: 4px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 3px;" title="FoggyOcean.gif" width="104" /></span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">την ζωή σου όπως τη θέλεις</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">τούτο προσπάθησε τουλάχιστον</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">οσο μπορείς :μην την εξευτελίζεις</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">μες την πολλή συνάφεια του</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">κόσμου</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">μες τις πολλές κινήσεις κι</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">ομιλίες.</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">μην την εξευτελίζεις</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">πηγαίνοντας την,</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">γυρίζοντας συχνά κ εκθέτοντάς</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">την</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">στων σχέσεων και των</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">συναναστροφών</span></i><br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: Georgia;">την καθημερινή ανοησία</span></i><br />
<i><span style="background-color: white; color: #c00000; font-family: Georgia;">ως που να γίνει σαν μια ξένη</span></i><br />
<i><span style="color: #c00000; font-family: Georgia;">φορτική.</span></i><br />
<i><span style="color: #c00000; font-family: Georgia;"><br /></span></i>
<i><span style="color: #c00000; font-family: Georgia;"><br /></span></i>
<i><span style="color: #c00000; font-family: Georgia;"><br /></span></i>
<i><span style="color: #c00000; font-family: Georgia;">Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ</span></i><br />
<div>
<i><span style="color: #c00000; font-family: Georgia;"><br /></span></i></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-30954167942728324462014-11-27T13:43:00.004-08:002014-11-27T13:43:25.686-08:00Σκεπασμένα φανάρια!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Christmas-Lights-1" class="alignleft size-full wp-image-6256" height="401" src="http://epaggelmagynaika.gr/wp-content/uploads/2014/11/Christmas-Lights-1.jpg" width="600" /><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">Να τα πάλι…φώτα λαμπόνια, βιτρίνες στολισμένες, φωτεινές επιγραφές, </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">δέντρα πολύχρωμα, ο κόσμος να ξεχύνεται, εν αναμονή των εορτών. Να </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">χαμογελά, να εύχεται και να δέχεται ευχές. Χαμόγελα, πρόσωπα φωτεινά, αλλά </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">οι οι απόμερες γωνιές, δεν αδειάζουν. Το αντίθετο μάλιστα, τις ώρες τις </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">γιορτινές, αυτές γεμίζουν πρώτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">Οι πιο απόμερες, οι πιο σκοτεινές….απο </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">πρόσωπα που θέλουν να τελειώνουν οι Γιορτές, όχι γιατί δεν τους </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">αρέσουν….αλλά γιατί νιώθουν θλίψη. Μια αβάσταχτη θλίψη μέσα τους, μια </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">συγκίνηση έτοιμη να χυθεί, σαν καταρράχτες απ” τα μάτια τους. </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">Όχι δεν είναι </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">καταθλιπτικοί, είναι χαρούμενοι άνθρωποι, αισιόδοξοι, αλλά στις μεγάλες </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">γιορτές, νιώθουν παγιδευμένοι, στις μεγάλες χαρές, εκφράζονται με πόνο.Δεν </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">είναι σαλεμένοι….αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται! Ίσως γιατί βλέπουν το </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">τέλος, εκεί που οι υπόλοιποι βρίσκονται στην μέση, ξέρουν πως η ανθρώπινη </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">φύση, αντιδρά στο πόνο καλύτερα απ” τη χαρά. Πόσα βιβλία λες να γράφτηκαν </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">για αυτήν; Πόσα όμως για το πόνο….για τη λύπη! Ακόμα και χαρούμενη να </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">είσαι, τις μελωδίες ακούς…..όμορφες, αργές μελωδίες, γεμάτες συναίσθημα, </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">και η χαρά μεγαλώνει, και εσύ δακρύζεις γιατί είσαι χαρούμενη. Altalena, </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">που σε πάει, που σε ταξιδεύει….σε ποιους προορισμούς; Πάνω σε ποιο χάρτη </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">τραβάς μελάνη; Που ανεμίζει το μυαλό, σε ποια τραμπάλα του κόσμου, </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">ανεβοκατεβαίνει η ψυχή σου….πότε επάνω πότε κάτω….πότε βλέπεις φως πότε </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">αυτό χάνεται και το ψάχνεις… Έτσι και με τα γιορτινά τα φώτα….τα </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">βλέπεις φανάρια….που θα σβήσουν…και θα μείνεις με τον απόηχο του </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">καμένου κεριού….η κάπνα τους, θα γεμίσει το δωμάτιο…..και τα λαμπιόνια </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">με το δέντρο, θα κρυφτούν πάλι στο πατάρι! Θα μείνει κενό το σημείο, μέχρι </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">να βρουν πάλι, τα πράγματα τη θέση τους, να μαζευτούν όλα νοικοκυρεμένα. </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ίσως αυτό, να είναι για σένα το λάθος….η αναστάτωση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;"> Αυτό που σου </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">προκαλεί, σε βγάζει απ” τη καθημερινότητα, σε αναγκάζει να πας πιο πέρα, σε </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">σπρώχνει στο χρόνο, είτε σου αρέσει είτε όχι…γιόρτασε σου λέει και είναι </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">διαταγή. </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">Μα θέλω κάθε μέρα να μπορώ να γιορτάσω….να γελώ, να κρεμάω φώτα, να </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">στολίζω….να βλέπω τα υπόλοιπα πρόσωπα γελαστά στους δρόμους….γιατί δεν </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">ξέρω αν σας το είπα…μόλις όλα αυτά τελειώσουν… τα σκεπασμένα πρόσωπα </span><span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">θα ξανάρθουν!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif;">Θεοδώρα Ατζεμιάν!</span></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-65680180991820370882014-11-22T01:34:00.001-08:002014-11-22T01:34:24.507-08:00Σκέψεις.........<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="post-content">
<div style="text-align: center;">
<span>Κοιταζω απο ωρα εξω απο το παραθυρο μου μακρια μεσα στη βροχη τι ψαχνω?<img alt="196835-night%20no%20moon.jpg" height="340" src="http://agkem.pblogs.gr/files/f/281932-196835-night%20no%20moon.jpg" style="margin: 10px 0px;" width="500" /></span></div>
<span>
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">
<div style="text-align: center;">
Δεν ξερω. Οι σταγονες ειναι ολες ιδιες καταδικασμενες.</div>
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">
<div style="text-align: center;">
Ψαχνω να βρω καποια σταγονα? </div>
<div style="text-align: center;">
Τι αλλιωτικη απο τις αλλες που να μοιαζει με την αγαπη</div>
<div style="text-align: center;">
μεσα στη βροχη μεσα στην παγωμενη λαμψη του??</div>
<div style="text-align: center;">
Η βροχη δυναμωνει.</div>
<div style="text-align: center;">
Η θυμηση πνιγεται.</div>
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">
<div style="text-align: center;">
Ποσο αργα ηρθε η αυγη εκεινη η αυγη που θα ηθελα</div>
<div style="text-align: center;">
να την στειλω πισω για παντα.</div>
<div style="text-align: center;">
Ποσο μεγαλη ηταν εκεινη η νυχτα τοσο μεγαλη</div>
<div style="text-align: center;">
οσο τουτη ειναι μικρη</div>
<div style="text-align: center;">
τουτη η νυχτα η στερημενη απο καθε ελπιδα.......</div>
<div style="text-align: center;">
Η δημιουργια ειναι μια προσπαθεια να εκφρασει κανεις</div>
<div style="text-align: center;">
το ειναι του αλλα πρεπει πρωτα να υπαρχουμε!!!!!<img alt="238299-rozochka_129.gif" height="640" src="http://agkem.pblogs.gr/files/281933-238299-rozochka_129.gif" style="margin: 10px 0px;" width="480" /></div>
</blockquote>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
Το πληθος περνα ανωνυμο και αγνωστο</div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
Μοιαζω σαν να ειμαι ναυγος.</div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
Πολλες φορες με εγκατελειψαν ολοι απο τον πρωτο εως τον τελευταιο φιλο.</div>
<div style="text-align: center;">
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">
<div dir="ltr">
Ποτε ομως δεν με εγκατελειψε ο ευατος μου</div>
</blockquote>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: center;">
και για αυτο δεν νικηθηκα!!!!!</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
</blockquote>
</blockquote>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://agkem.pblogs.gr/files/f/281934-271110-pioggia112.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="271110-pioggia112.gif" border="0" height="518" src="http://agkem.pblogs.gr/files/f/281934-271110-pioggia112.gif" style="margin-top: 10px;" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
http://agkem.pblogs.gr<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">
<blockquote dir="ltr" style="margin-right: 0px;">
<div style="text-align: center;">
</div>
</blockquote>
</blockquote>
</span>
</div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-13400687912135926862014-11-22T01:21:00.000-08:002014-11-22T01:22:23.770-08:00Κουπαστή.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #737373; font-size: small;"><span style="color: #ff007f; font-size: small;">Η
ζωή μας είναι ένα καράβι που αρμενίζει σε μια απέραντη θάλασσα. Το
καράβι αυτό πότε αράζει σε κάποιο (γνωστό ή άγνωστο) λιμάνι και άλλοτε<img align="middle" alt="Εικόνα127.jpg" src="http://agkem.pblogs.gr/files/304687-%C3%85%C3%A9%C3%AA%C3%BC%C3%AD%C3%A1127.jpg" height="514" style="margin: 10px 0px;" width="640" /></span> <span style="color: #ff007f;"><span style="font-size: small;"> </span></span></span></b></div>
<b><span style="color: #737373; font-size: small;"><span style="color: #ff007f;"><span style="font-size: small;">αφήνεται στην ορμή της θάλασσας και ταξιδεύε</span>ι. <span style="color: #ff007f; font-size: small;">Είτε
συναντά φουρτούνες και χτυπιέται είτε συναντά ήρεμα και αρμονικά νερά
και αρμενίζει. Πάνω σε αυτό το καράβι βάζεις τους ανθρώπους της ζωής
σου. Αυτούς που είναι σημαντικοί για σένα. Που χωρίς αυτούς δε μπορείς
να ζήσεις γιατί, τους αγαπάς τόσο πολύ που χάνεις τον εαυτό σου αν δεν
τους έχεις κοντά σου. Αυτοί οι άνθρωποι κάθονται στη κουπαστή του
καραβιού και σου χαμογελάνε. Σου γελούν και σου ανοίγουν την αγκαλιά
τους όποτε εσύ τη χρειαστείς, χωρίς όρους, χωρίς να περιμένουν κάτι από
σένα για αντίκρισμα της αγάπης που απλόχερα σου δίνουν. Κάνεις δε μπορεί
να σε υποχρεώσει να</span></span> <span style="color: #ff007f; font-size: small;">επιβιβάσεις
ανθρώπους που δε θες. Το ίδιο το καράβι το απαγορεύει. Μόνο αυτοί που
είναι στη κουπαστή έχουν χώρο εκεί...και τους βάζεις εσύ.</span> <span style="font-size: small;">"Τα μάτια κλείστε γλυκά ακουμπήστε στην κουπαστή</span><span style="color: #ff007f; font-size: small;">,
το χρόνο αφήστε καινούργια ψέματα να φανταστεί... και τι μας νοιάζει
πια αφού η νύχτα πήρε τα κουπιά, τα μάτια κλείστε και δώστε στ' όνειρο,
τρελά φιλιά...</span> "
</span></b></div>
<div style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand;">
<span style="font-size: small;"><br /></span></div>
<div style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Εσύ
ποιος θες να είναι στη δική σου κουπαστή; Να βρίσκεται εκεί και να
είναι δίπλα σου όποτε τον χρειαστείς; Όταν κλείνεις τα μάτια σου ποιός
είναι ο πρώτος άνθρωπος που βλέπεις; Όταν κοιμάσαι τα βράδια ποιός
έρχεται στα όνειρά σου και ποιανού το όνομα ακούς ξαφνικά στο δρόμο και
γυρίζεις; Όταν διαβάζεις ένα βιβλίο που μιλά για αγάπη ποιός/α είναι ο
πρωταγωνιστής/τρια; Όταν όλα σου πάνε στραβά σε ποιανού την αγκαλιά θες
να κλειστείς</span> <span style="font-size: small;">και να μη βγεις ποτέ; </span></div>
<div style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand;">Αν
ξέρεις όλες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις τότε αυτό το άτομο είναι που
πρέπει να βρίσκεται στη κουπαστή του δικού σου καραβιού. Και δε πρέπει
να τον κρατάς μακριά σου γιατί αν αυτό το άτομο σου φύγει τότε χάνεις
την ευκαιρία στην ευτυχία. Και τι είναι ο άνθρωπος χωρίς ευτυχία; χωρίς
αγάπη; Είναι μισός. Είναι μόνος και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το
συναίσθημα της μοναξιάς. Αυτό το κενό που νιώθεις στη καρδιά, αυτό το
σκοτεινό φτερούγισμα που νιώθεις στο στομάχι, αυτό το συναίσθημα που όσο
κι αν περνά ο καιρός, ποτέ δεν είναι αρκετός για να γιατρευτεί η καρδιά
και η ψυχή σου. Είναι σαν το θάνατο. Ένας δικός σου άνθρωπος πεθαίνει. Η
απώλεια ποτέ δε παύει να υπάρχει όσο κι αν περνάει ο καιρός. Πάντα θα
είναι ο άνθρωπος που έχασες. Αυτό δε ξεχνιέται ποτέ όσα υποκατάστατα κι
αν βρεις. Η ζωή είναι μικρή για να σκέφτεσαι οτιδήποτε άλλο περισσότερο
από την αγάπη. Και είσαι πολύ ανόητος αν νομίζεις και πράττεις το
αντίθετο.......</span></span></div>
<span style="font-size: small;"><span style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand;"> <img align="absbottom" alt="___Move_the_Ocean____wall_by_greenf.jpg" src="http://agkem.pblogs.gr/files/274575-___Move_the_Ocean____wall_by_greenf.jpg" height="300" style="margin: 10px 0px;" width="400" /> </span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><span style="font-size: small;"><span style="color: #ff007f; font-family: comic sans ms,sand;"> http://agkem.pblogs.gr</span></span></i></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-55458704682032299562014-11-21T15:09:00.003-08:002014-11-21T15:09:39.695-08:00“ Έμαθα ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"></span></span><br />
<br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQGGSdLOGM0nYro9hAGaUXb-mFai7ZYYx2g21V6hozBfMqNqZK9zq9hDX-XgRo4ABy37I_oCrZBBUmwkIDDpoqyXFdwyMCniYaj1pCJcw-RWezWupUCdIpuWe8MIhXhhMj0IbHnxG5Eig/s1600/paramythia-zwntaneuoun-mesa-apo-magikes-fwtografies-19.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQGGSdLOGM0nYro9hAGaUXb-mFai7ZYYx2g21V6hozBfMqNqZK9zq9hDX-XgRo4ABy37I_oCrZBBUmwkIDDpoqyXFdwyMCniYaj1pCJcw-RWezWupUCdIpuWe8MIhXhhMj0IbHnxG5Eig/s1600/paramythia-zwntaneuoun-mesa-apo-magikes-fwtografies-19.jpg" height="640" width="640" /></a> </span></span><br />
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">Πως να μεγαλώνεις δεν σημαίνει μονάχα να "κλείνεις" χρόνια.<br /> Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση, όταν ακούς ανοησίες.<br /> Πως να δουλεύεις δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.<br /> Πως οι φίλοι "αποκτούνται" δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.<span class="text_exposed_show"><br /> Πως οι άνθρωποι που πραγματικά μας αγαπούν βρίσκονται πάντα κοντά μας.<br /> Πως τα χειρότερα πράγματα "κρύβονται" πίσω από ένα τέλειο προσωπείο.<br /> Πως η φύση είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.<br />
Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα και γίνομαι απόλυτος η απόλυτη
τότε είναι που καταλαβαίνω περισσότερο, ότι ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.<br /> Πως μια μοναδική ημέρα μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.<br /> Πως μπορείς να "εξομολογηθείς" στο φεγγάρι.<br /> Πως είναι υγιές να ακούς μπράβο και όμορφα, καλά λόγια.<br /> Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.<br /> Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι, να αγαπάς και να μοιράζεσαι.<br /> Πως μπορείς να είσαι "παιδί" για όλη την ζωή.<br /> Πως η ύπαρξη μας είναι ελεύθερη.<br /> Πως το γέλιο στην καθημερινότητα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά στάση ζωής.<br />
Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις αυστηρά τον εαυτό σου και τους
άλλους δεν έχει – τελικά – σημασία, όταν ξέρουμε πως αυτό που πραγματικά
έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.<br /> Και, τέλος, έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις πριν να έχεις ζήσει...”<br /> <br /> William Shakespeare</span></span></span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-27077657348844435222014-11-21T14:59:00.001-08:002014-11-21T14:59:10.818-08:00Ντοστογέφσκι: «Η ζωή είναι δώρο»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><a href="http://digiphotostatic.libero.it/alleportedelsole/med/94ca20cdd6_4350599_med.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="92010dc2" border="0" src="http://digiphotostatic.libero.it/alleportedelsole/med/94ca20cdd6_4350599_med.jpg" height="550" title="92010dc2" width="489" /></a> <br /> Αμέσως μετά την παραλίγο εκτέλεση, ο Ντοστογέφσκι επέστρεψε στο κελί του και έγραψε στον αδερφό του την εξής επιστολή:<br /> <br />
«Όταν σκέφτομαι τη ζωή μου μέχρι τώρα και συνειδητοποιώ πόσο χρόνο
σπατάλησα σε τιποτένια πράγματα, σε λάθη, σε τεμπελιά, στην αδυναμία να
ζήσω. Όταν συνειδητοποιώ πόσο λίγο εκτίμησα τη ζωή, πόσες φορές<span class="text_exposed_show"><br />
πρόδωσα την καρδιά και την ψυχή μου – τότε η καρδιά μου ματώνει. Η ζωή
είναι δώρο, η ζωή είναι ευτυχία, κάθε λεπτό μπορεί να γίνει μία
αιωνιότητα ευτυχίας!<br /> Δεν είμαι ούτε στενοχωρημένος, ούτε
απογοητευμένος. Η ζωή είναι παντού, η ζωή είναι μέσα μας, όχι έξω από
εμάς. Θα έχω ανθρώπους τριγύρω μου και το να είναι κανείς άνθρωπος
μεταξύ ανθρώπων και να μην χάνει το κουράγιο του και να μην παραδίδει τα
όπλα, ότι κι αν συμβεί – αυτό είναι η ζωή, αυτό είναι το καθήκον μας,
τώρα το αντιλαμβάνομαι.<br /> <br /> Αυτή η ιδέα έχει εισχωρήσει στη ζωή και στο αίμα μου».<br /> <br /> Ο Ντοστογέφσκι στα κάτεργα της Σιβηρίας</span></span></span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-83293762480403590052014-11-21T14:47:00.002-08:002014-11-21T14:47:14.538-08:00Η επανάσταση των σιωπηλών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"></span></span><img align="bottom" alt="tumblr_mmb2fun7Mh1qddbc1o1_1280.jpg" src="http://aroma.pblogs.gr/files/f/490191-tumblr_mmb2fun7Mh1qddbc1o1_1280.jpg" height="593" style="margin: 10px 0px;" width="512" /><br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"></span></span><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"> </span></span><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">
Οσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ
την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της
δύναμη. Μήπως όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας - ή και πάλι
σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του; «Οι επαναστάσεις είναι
τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα
δολοφονήθηκε από τους πρώην<span class="text_exposed_show"> συντρόφους
του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση
της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.</span></span></span><br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show"></span></span></span><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show"> <br /> Γιώργος Γραμματικάκης<br /> </span></span></span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-19768316828657626612014-11-21T14:42:00.000-08:002014-11-21T14:42:04.805-08:00Το όνομά μου είναι άνθρωπος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"></span></span><img alt="x1pIuxx1VYmtQvLkPvtdULHYicZ3XR" src="http://digiphotostatic.libero.it/alleportedelsole/med/94ca20cdd6_4413359_med.jpg" height="540" title="x1pIuxx1VYmtQvLkPvtdULHYicZ3XR" width="550" /><br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"></span></span><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"> <br /> «Εχω πολλούς πατέρες κι έχω πολλές μητέρες<br /> Κι έχω πολλές αδερφές κι έχω πολλούς αδερφούς<br /> Οι αδελφοί μου είναι μαύροι κι οι μητέρες μου κίτρινες<span class="text_exposed_show"><br /> Κι οι πατέρες μου είναι κόκκινοι κι οι αδελφές μου ανοιχτόχρωμες.<br /> Κι είμαι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων<br /> Και τ' όνομά μου είναι άνθρωπος<br /> Και ζω απ' τον αέρα και ζω απ' το ψωμί<br /> Και ζω απ' το φως και ζω απ' την αγάπη<br /> Κι έχω δυο μάτια κι όλα μπορώ να τα δω<br /> Κι έχω δυο αυτιά κι όλα μπορώ να τα καταλάβω.<br /> Κι έχουμε έναν εχθρό, αυτός μας στερεί τη μέρα<br /> Ζει απ' τη δική μας τη δουλειά<br /> Και ζει απ' τη δύναμή μας<br /> Κι έχει δυο μάτια και δεν θέλει να δει<br /> Κι έχει δυο αφτιά, κι όμως δεν θέλει να καταλάβει.<br /> Κι είναι πάνω από δέκα χιλιάδων χρόνων<br /> Κι έχει πολλά ονόματα.<br /> Και ξέρω, θα πολεμήσουμε<br /> Και ξέρω, θα νικήσουμε<br /> Και ξέρω, θα ζήσουμε<br /> Και θ' αγαπηθούμε<br /> Κι ο πλανήτης Γη<br /> Σ' όλους μας θ' ανήκει<br /> Κι ο καθένας θα έχει αυτό που χρειάζεται<br /> Και δεν θα πάρει πια δέκα χιλιάδες χρόνια<br /> Γιατί έφτασε η ώρα».<br /> <br /> Ρόλφ Πόλε</span></span></span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-38076724601205234432014-11-21T14:22:00.001-08:002014-11-21T14:22:13.364-08:00Τα παράθυρα της ψυχής....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"> </span></span><img align="bottom" alt="tumblr_n5xxszmEtB1tuj82wo1_500.jpg" src="http://aroma.pblogs.gr/files/f/524050-tumblr_n5xxszmEtB1tuj82wo1_500.jpg" height="656" style="margin: 10px 0px;" width="530" /></div>
<br />
<span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption">"Είμαστε
εκείνο που αισθανόμαστε είτε το κρύβουμε είτε το φανερώνουμε,εκείνο μας
φανερώνει.Δεν είναι τυχαία η αύρα που εκπέμπει ένα πρόσωπο,το
φωτοστέφανο ή το μαυροστέφανο που εν αγνοία μας κυκλώνει την παρουσία
μας,το πιο δυνατό μας στοιχείο,εκείνο που μας κάνει ερωτεύσιμους ή
αντιπαθείς,ενδιαφέροντες ή πληκτικούς,αξιόπιστους ή ύποπτους,εκείνο που
δεν ξεγελιέται και δεν ξεγελάει.Το περιεχόμενο <span class="text_exposed_show">είναι
που πλάθει την επιφάνεια,την όψη και το βλέμμα του καθενός.Όσο και να
στολίσουμε,να μακιγιάρουμε,να προβάλλουμε με τέχνη την έκφρασή μας,κάτι
από μέσα γλιστράει και βγαίνει αμακιγιάριστο,αφελώς ακάλυπτο. Τα μάτια,
τα παράθυρα της ψυχής, όπως έγραψαν οι ρομαντικοί ποιητές, θα δείξουν
αργά ή γρήγορα τι συμβαίνει και τι συνέβη εντός.."</span></span></span><br /><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show"></span></span></span><span class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" tabindex="0"><span class="hasCaption"><span class="text_exposed_show"> <br /> Μ. Βαμβουνάκη</span></span></span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-77266345160629118142014-11-21T14:09:00.001-08:002014-11-21T14:09:24.772-08:00"Με ρώτησες πώς έγινα τρελός. Να πώς:<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"></span><br />
<span class="userContent"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPPjU22rQOUvZedbQxRNfJvP77v788T7_MejarkM7KmctDo2XA8p5FZ2TedpPIWzZDyq6A7a3V6wo4aPSsnQ5c_OqYOtQPKDldzNWLvrnvXw-ErbaA83ETzwPI5FblHSKozziBRs2TtpY/s1600/1480492_425361577594221_309013036_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPPjU22rQOUvZedbQxRNfJvP77v788T7_MejarkM7KmctDo2XA8p5FZ2TedpPIWzZDyq6A7a3V6wo4aPSsnQ5c_OqYOtQPKDldzNWLvrnvXw-ErbaA83ETzwPI5FblHSKozziBRs2TtpY/s1600/1480492_425361577594221_309013036_n.jpg" height="640" width="640" /></a></div>
<span class="userContent"></span><br /><span class="userContent"></span><span class="userContent"> </span><br />
<span class="userContent">Μιαν
αυγή, καιρό πολύ πριν γεννηθούνε άμετροι θεοί, ξύπνησα από ένα λήθαργο
κι είδα πως μου είχαν κλέψει όλες τις μάσκες μου -τις εφτά μάσκες που
είχα δημιουργήσει κι είχα φορέσει σ' εφτά ζωές.</span><br /><span class="userContent"> ΄Ετρεξα <span class="text_exposed_show">τότε ακάλυπτος στους κοσμοπλημμυρισμένους δρόμους φωνάζοντας: "Κλέφτες, κλέφτες, καταραμένοι κλέφτες!"</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Πολλοί άντρες και γυναίκες με περιγέλασαν, κι άλλοι έτρεξαν φοβισμένοι στα σπίτια τους.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Σαν έφτασα στην αγορά, ένας νέος πάνω από μια στέγη φώναξε:</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show">
"Είναι τρελός!". Σήκωσα το κεφάλι για να τον δω. Τότε, για πρώτη φορά, ο
ήλιος φίλησε το γυμνό πρόσωπό μου και η ψυχή μου γέμισε αγάπη για τον
ήλιο, κι απ΄τη στιγμή εκείνη δεν ήθελα πια τις μάσκες μου. Και
εκστασιασμένος φώναξα: " Ευλογημένοι, ευλογημένοι εκείνοι που έκλεψαν
τις μάσκες μου!"</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> ΄Ετσι έγινα τρελός.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Και μέσα στην τρέλα μου
βρήκα και τα δυο: λευτεριά και σιγουριά. Τη λευτεριά της μοναξιάς και τη
σιγουριά πως δεν με καταλαβαίνουν. Γιατί αυτοί που μας καταλαβαίνουν
κάτι υποδουλώνουν μέσα μας..</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Αλλά, ας μην είμαι και τόσο περήφανος
για τη σιγουριά μου. Κι ένας κλέφτης ακόμα, όταν είναι φυλακισμένος,
είναι προφυλαγμένος από έναν άλλον κλέφτη."</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"></span></span><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> <br /> Ο τρελός , ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ</span></span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-2235765293852930572014-11-21T13:37:00.003-08:002014-11-21T13:37:35.688-08:00Βρες χρόνο.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span class="userContent"> </span><img alt="556078_217698111675837_1836284" src="http://digiphotostatic.libero.it/alleportedelsole/med/94ca20cdd6_6171677_med.jpg" height="550" title="556078_217698111675837_1836284" width="399" /></div>
<br />
<span class="userContent">Βρες χρόνο για δουλειά -</span><br /><span class="userContent"> αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.</span><br /><span class="userContent"> Βρες χρόνο για σκέψη -</span><br /><span class="userContent"> αυτό είναι η πηγή της δύναμης.</span><br /><span class="userContent"> Βρες χρόνο για παιχνίδι -</span><br /><span class="userContent"> αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης.<span class="text_exposed_show"></span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο για διάβασμα -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο για όνειρα -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ' αστέρια.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο ν' αγαπάς και ν' αγαπιέσαι -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> είναι πολύ σύντομη η μέρα για να 'σαι εγωιστής.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο να γελάς -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> αυτό είναι η μουσική της ψυχής.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Βρες χρόνο να είσαι παιδί -</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Τ όνειρο του παιδιού είναι η Ειρήνη. Τ' όνειρο της μάνας είναι η Ειρήνη.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η Ειρήνη....</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.</span></span><br /><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"></span></span><span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> <br /> ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ</span></span><br />
<br />
<span class="userContent"><span class="text_exposed_show"> </span></span><img align="bottom" alt="dscn1951.jpg" src="http://aroma.pblogs.gr/files/f/446352-dscn1951.jpg" height="398" style="margin: 10px 0pt;" width="530" /></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-38291173524117222162014-11-20T22:34:00.001-08:002014-11-20T22:34:16.237-08:00Βρε πού πάμε βρε.... Πού πάμε;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="entry-header">
</h3>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Τα απερίγραπτα εντάξει δεν περιγράφονται! Αυτά και όσα γίνονται</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">κάθε μέρα δηλαδή, πλέον! Ας καταγράψω, λοιπόν, εκείνα που</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">περίπου λαμβάνουν χώρα στο χώρο του λογικού αδύνατου!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">'Ενα μήνα τώρα, ίσως και παραπάνω, προσπαθώ να επικοινωνήσω</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">με την ΔΕΗ για μια κατακαημένη επανασύνδεση ρολογιού!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Ανέφικτο! Ακόμα και στο τοπικό της κατάστημα πρωινή ώρα τα</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">πράγματα εξελίσονται τριτοκοσμικά! Αλαφιασμένοι συμπολίτες</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">πηγαινοέρχονται απο δω κι απο κεί! Χαρτάκια κρατάνε, ανάσες</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">επίσης, υπομονή κουβαλάνε, αντοχές σέρνουν...</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Ο ευγενικός κύριος επιχειρεί να ρωτήσει μ΄ένα λογαριασμό ανα</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">χείρας μια, ας πούμε, υπεύθυνη ενός γραφείου! Μια ερωτησούλα</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">δηλαδή μην περιμένει τσάμπα! ΔΕΝ ξέρω κύριε τι μου λέτε! Να</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">περιμένετε στη σειρά...!!! Αόρατα χέρια απο τριγύρω έτειναν</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">νεύμα κατανόησης, ακούμπησαν σαν φτερούγες τους ώμους</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">της απόγνωσης, σαν ένα κύμα συμπάθειας που κύλησε στο</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">συνωστισμένο πλήθος! Κι εμείς το ίδιο, θέλαμε να ρωτήσουμε:</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Μια ερωτησούλα τίποτα σπουδαίο! Δεν υπάρχουν νούμερα</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">προτεραιότητας λέει ο σεκιουριτάς! Πάρτε αυτό το νούμερο ή</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">να έρθετε πάλι αύριο πρωί στις 7.30! Φεύγουμε, γιατί θα πρέπει</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">να γυρίσουμε στη γωνίτσα μας και κρατάμε το νούμερο που δεν</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">απαντάει ποτέ!!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Στην επιστροφή ξεσπάω.... εμ πόσο ν΄αντέξει η ψύχραιμη λογική!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Το κράτος είναι ξεχαρβαλωμένο, πλέον, μπάζει απο παντού</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">κι ο καθένας για την πάρτη του προσπαθεί να επιπλεύσει!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Ο ηλεκτρολόγος θέλει λεφτά, ο θερμοσίφωνας λεφτά, ο βενζινάς</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">τα ίδια, ο μανάβης επίσης και ακολουθεί ουρά ατέλειωτη.....</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Και τα λεφτά τελειώνουν! Και η αγωνία ξεκινάει.....</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Φυσάει αεράκι ευχάριστο, συντροφεύει με κατανόηση!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Η πόρτα κλείνει με πάταγο πίσω.... μένουμε απ΄έξω!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Η μικρή ανεβασμένη στο πατάρι κι η σκάλα μακρυά της....</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Το ψητό στο φούρνο κι οι σφήκες αρχίζουν ανελέητη επιδρομή!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Να γελάς ή να κλαίς;</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">'Οχι σκέψου, σοβαρά τώρα, κάποια δύναμη κυκλοφορεί</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">ανάμεσά μας... και μας προκαλεί!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Αντέχουμε κι ανεβαίνουμε, στο βουναλάκι των ανέμων ή</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στο γολγοθά της μοναδικής ζωής μας!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Γελάμε, χαμογελάμε, δακρύζουμε και προχωράμε....</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Πού καιρός για επανάσταση!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Μας εξουθενώνουν συστηματικά!</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">'Ομως χμμμ έχουν γνώση οι φύλακες, δε μασάμε, απλά</span></strong></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">συλλέγουμε πληροφορίες...........</span></strong></span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<img align="bottom" alt="tumblr_lplbuqaGoM1qgtckqo1_500.jpg" height="432" src="http://aroma.pblogs.gr/files/f/497196-tumblr_lplbuqaGoM1qgtckqo1_500.jpg" style="margin: 10px 0px;" width="528" /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i>http://aroma.pblogs.gr</i></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-463186142379626922014-11-20T22:20:00.004-08:002014-11-20T22:20:57.153-08:00ΝΑ ΞΕΡΑΤΕ......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="entry-header">
<br /></h3>
<div style="text-align: center;">
<img align="bottom" alt="fetita.jpg" height="524" src="http://aroma.pblogs.gr/files/f/522353-fetita.jpg" style="margin: 10px 0px;" width="415" /></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Αν δώσουμε μια μπουνιά στον καθρέφτη</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">και σπάσει,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">θα πονέσουμε!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Μα, τί παράξενο!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Ο καθρέφτης δε γίνεται να πονέσει,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">παραμένει, απέναντί μας σπασμένος</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">ραγισμένος...</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Κι εμείς κομμάτια φαινόμαστε!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Για δες!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Εμείς, τέλεια όντα της φύσης χοχο</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">αντικρύζουμε την όψη μας μέσα</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">απ΄τους άλλους!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Μικροί, ατελείς, υπερόπτες, αυτάρεσκοι.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Καθρεφτιζόμαστε στα πρόσωπά τους,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">ως τέλειοι! Μα τέλειοι ποτέ!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Κι έρχονται στον κόσμο παιδιά,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στους σπασμένους καθρέφτες</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">διαφορετικά....</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Προσπερνάμε, δεν σταματάμε.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Η αδιαφορία, τότε, σπάει κάθε</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">κομματάκι π΄απόμεινε...</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Σα νάμαστε απ΄αλλού,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">απο άλλον πλανήτη φερμένοι!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Τσαλακωμένοι γονείς που διψάνε,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">την μεγάλη αγκαλιά, το χέρι μας.</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Παιδιά χωρίς φωνή</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">ηχούν στις καρδιές μας, δυνατότερα!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Σπάω, λυγάω, σιωπώ...</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Ο πόνος μεγαλύτερος απ΄την αγκαλιά μου!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Σαν καρφιτσούλα, κάτι, με πόνεσε, πάλι</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">σήμερα... μια ευχούλα απο καρδιάς...</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Εύχομαι να γυρίσει το ίδιο δυνατή,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">το ίδιο αληθινή, απ΄τον καθρέφτη "μας"!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Στα ιδιαίτερα παιδιά,</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">που φωλιάζουν ξεχωριστά στην καρδιά μου!</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #2d2d2d;"><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;"><i>http://aroma.pblogs.gr </i></span></span></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-28224396313463488302014-11-20T22:14:00.003-08:002014-11-20T22:14:20.172-08:00Αφήνομαι.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img align="bottom" alt="large.jpg" height="699" src="http://aroma.pblogs.gr/files/f/524539-large.jpg" style="margin: 10px 0px;" width="500" /><br />
<br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Στις σκέψεις των αδιέξοδων</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Την ανέξοδη ελπίδα</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Τη ράθυμη ονειροπόληση</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Το πουθενά στο σήμερα</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Αστήρικτο χαμόγελο, τρυπώνει</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">απ΄τις χρωματιστές πόρτες,</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">σαν χελιδόνι της άνοιξης,</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">μυρωδιά γιασεμιού νυχτολούλουδου</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">βανίλιας και τριαντάφυλλου.</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Αφήνομαι στις ζεστές ώρες</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">που όλο και πυρώνουν όσο</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">προχωρούν,</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">ακίνητη ανόρεκτη κολλημένη</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στα όμορφα που πυρπολούν</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">ή δροσίζουν αδιάφορα!</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Αφήνομαι και παρασύρομαι</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στο ποτάμι του κάποτε,</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στο ταξίδι του αύριο...</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Δυό χέρια που δε φτάνουν</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στον ουρανό, αδύναμα</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">πλέκουν γιρλάντες</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">για τα κενά, εδώ κάτω....</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Αφήνομαι ασυναίσθητα</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">κι όλο μικραίνω,</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">στα οχυρά π΄ορθώνονται!</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">Μαχητής άνευ όπλων</span></strong><br />
<strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">πάντα.....</span></strong><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;">http://aroma.pblogs.gr </span></i><strong><span style="font-family: comic sans ms,sand; font-size: small;"><br /></span></strong><br />
<br /></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-61693921339774797282014-11-20T22:01:00.001-08:002014-11-20T22:01:22.513-08:00Σκας και κολυμπάς...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span></span><br />
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<br />
<i><span style="color: #007f40; font-family: georgia,palatino;"><img align="left" alt="th_flowers-126[1].gif" src="http://anabell.pblogs.gr/files/118799-th_flowers-126[1].gif" height="320" style="margin: 0px 10px 10px 0px;" title="th_flowers-126[1].gif" width="224" /></span></i><br />
<span></span><br />
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Είναι
φορές που πιστεύεις πως έχεις προετοιμαστεί καλά και πως μπορείς να
διαχειριστείς μέσα σου ακόμα περισσότερα, αλλά να που όταν έρχεσαι στο
δια ταύτα βάζεις την ουρά στα σκέλια και σωπαίνεις...</span></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<br /></div>
<span>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Και μεσ΄τη βουβαμάρα σου δεν ξέρεις από που να το πιάσεις να το συνεφέρεις...</span></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Και το παλεύεις από ΄δω το παλεύεις από ΄κει και τελικά διαπιστώνεις ότι η μόνη λύση είναι...
</span></div>
</span><br /><span>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Να το συνηθίσεις...
</span></div>
</span><br /><span>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Κι αφού έτσι έχουν τα πράγματα και δε γίνεται αλλιώς...</span></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Σκας και κολυμπάς.</span></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Και σε κάθε σου κίνηση ανυπομονείς να έρθεις πιο κοντά στο σημείο...
</span></div>
</span><br /><span>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Εκκίνησης...( ! )</span></div>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: #212143;">Και ξέρεις από την αρχή ότι έχει πολύ ψωμί ακόμα η ιστορία...</span>
</span></div>
</span><br /><span>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Κι ο χρόνος...
</span></div>
</span><br /><span>
<div style="color: #212143; font-family: comic sans ms,sand; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Ο μόνος φίλος και εχθρός μαζί...</span></div>
</span></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-82848341728222902222014-11-19T14:49:00.001-08:002014-11-19T14:49:15.570-08:00Μαλβίνα Κάραλη: Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<strong><img alt="Μαλβίνα Κάραλη" height="640" src="http://www.mediasoup.gr/sites/default/files/imce/malvina%20300.jpg" title="Μαλβίνα Κάραλη" width="640" /></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σάββατο πρωί με Καρλ Φίλιπ Εμανουέλ Μπαχ
στο Β&Ο. «Οι Ισραηλίτες στην έρημο θα. Μουσική εργασίας, λέει.
Γράφω και ονειρεύομαι μια όαση. Στο Τελ Αράντ. Στο Ατβάντ με τους
κέδρους.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αίθουσα της Λαξευτής Λίθου το δωμάτιο.
Τρυφερός ήλιος ρίχνει τη σκόνη του στο κομοδίνο. Πάνω στην παιδική
φωτογραφία. Την πεισμωνένη. Φτιάχνω καφέ. Μιλάω λίγο στο σκυλί. Κάθε μέα
παιχνίδι, γάβγισμα, χάδι. Κάθε μέρα και από μια καινούργια ιστορία στο
σκυλί που το φωνάζω Κέικ. Δώρο το σκυλί και το αγαπώ.<br />
Κέικ, του λέω. Στάσου στην είσοδο του Κόσμου. Άσε μόνο όσους αγαπάμε να
περάσουν το κατώφλι μας. Μόνο μην ξεγελαστείς. Μη με αφήσεις ποτέ να
επιστρέψω σε ώρα ακατάλληλη. Μην πεις αφεντικό είναι να μπει μέσα τόσο
νωρίς τι έγινε. Έγινε. Εγώ όταν επιστρέφω νωρίς ξαναβγαίνω αργά. Μπορεί
και μετά τρεις μέρες. Όταν επιστρέφω νωρίς νιώθω πως δεν με θέλει το
έξω. Και τότε, κομπλεξική και μελό, δεν του γίνομαι του έξω βάρος με
τίποτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ούτε και σήμερα ξύπνησα έξυπνη. Ευτυχώς.
Και μήπως κοιμήθηκα έξυπνη; Έρχεσαι το βράδυ να με πάρεις. Σταματάς μια
γωνία παραπάνω. Για να στρίψεις εύκολα. Τελευταία προβολή, έτσι και
μπλέξουμε στην Πλάκα θα χάσουμε την έναρξη. Μου αναβοσβήνεις τα φώτα.
Βγαίνεις και μου κάνεις νεύμα, «έλα». Στέκω και σου κάνω νεύμα. «Εγώ; Σε
μένα το λες;». ξανανάβεις τα φώτα, φωνάζεις. «Έλα». Σου ξανακάνω νεύμα.
«Εγώ; Σε μένα το λες;». «Όχι στο Τίμιο Ξύλο. Τίμιο Ξύλο, έλα να σε πάω
σινεμά». Μη με φοβάσαι όταν είμαι βλάκας. Είναι που νιώθω προστατευμένη.
Ήσυχη, ασφαλής. Αν ισχύει η παρατήρησή μου, έξυπνος γίνεσαι όταν είσαι
θυμωμένος. Μπορεί για όσα έπαθες εξαιτίας της βλακείας σου. Όταν είσαι
προδομένος. Απαρηγόρητος. Τότε βλέπεις φως. Επιτέλους, έξυπνος ξανά.
Όταν η ψυχική εξάντληση σε εκμηδενίζει τόσο ώστε να μπορείς να σκέφτεσαι
με το καλύτερο μυαλό σου. Αυτό που αρνείται τις αυταπάτες. Άρνηση της
αυταπάτης, λένε οι έξυπνοι, σημαίνει ευφυΐα. Πλήρης άρση της αυταπάτης,
γράφει ο Ντιούραντ, είναι ο κυνισμός. Άρα ο κυνισμός είναι η μεγαλύτερη
απόδειξη της ευφυΐας. Για μένα, πάλι, ο κυνικός είναι ένας
κακοπαθημένος. Που τίποτα δεν του επέτρεψε να ξεχάσει. Κανείς δεν τον
χάιδεψε, δεν τον βοήθησε ώστε να αναλάβει.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ούτε και σήμερα ξύπνησα κυνική. (Σε
ευχαριστώ. Δικό σου όλο, φίλε. Σταθερή μου, κατατεθειμένη αξία μου.
Πρώτη σημασία μου. Τίποτα δεν φτάνει για να στο ξεπληρώσω.)</div>
<div style="text-align: justify;">
Σάββατο με Μπαχ-τζούνιορ και σκύλο.
Έξυπνη φίλη έρχεται και μου ανακοινώνει πως χωρίζει. Βρήκε την πρώτη
αντένδειξη. «Δεν θα με πιάσει εμένα κορόιδο», λέει. «Μέχρι στιγμής τηρώ
τους κανόνες και τις αρχές μου. γι’ αυτό δεν έχω χάσει από άντρα. Γιατί
στην πρώτη αντένδειξη φεύγω».</div>
<div style="text-align: justify;">
Απαλή φίλη, λεπτεπίλεπτη. Και ήδη
δυσκολεύεται. Ήδη ψάχνει με αγωνία τον επόμενο. Αυτού του είδους η
επιβιωτική ευφυΐα, σκέφτομαι. Είναι για τη γυναίκα ό,τι το αγκάθι για
τον σκαντζόχοιρο. Δεν έχω από πού να την πιάσω. Μεταξωτή γυναίκα, γεμάτη
αγκάθια. Τα έχει χάσει όλα, νομίζω, γιατί τρέμει μην τυχόν και χάσει.
Πολλές φορές απορριμμένη, υποψιάζομαι. Αυτή είναι η μοίρα όσων δεν
χάνουν. Η λυπημένη φάρσα. Του να παρατάνε πρώτοι αυτούς που πρώτοι τους
απέρριψαν. Λίγα πράγματα χωρίζουν το φρικαλέο από το κωμικό. Την ξέρω τη
μάρκα. Άνθρωποι που φεύγουν όχι για την αντένδειξη. Όχι επειδή το
θέλουν. Αλλά επειδή οσμίζονται την απόρριψη που έρχεται. Το επιβιωτικό
«ποιος αφήνει ποιον» πάνω από το «ποιος θέλει ποιον και πώς τον
διεκδικεί».</div>
<div style="text-align: justify;">
Ξύπνιοι και επουσιώδεις. Φίλοι και τους
αγαπάμε. Στα ερωτικά τους, ράτσα δεύτερη, χαμηλή. Σάββατο πρωί.
Ερωτευμένοι, λένε, και όμως. Ξυπνάνε έξυπνοι. Επιτίθενται για να
αποτρέψουν επιθέσεις. Τρομοκρατούν για να μη γίνει διάφανος ο φόβος
τους. Χωρίζουν για να μην τους χωρίσουν. Διαλύονται για να μην τους
πιάσουν κορόιδο. Άκυρη εξυπνάδα. Το νιώθεις ότι οι διαλυμένοι μέντορες
δίνουν χρηστικές οδηγίες. Για να πάθεις τα ίδια με αυτούς. «Να μην ξέρει
την αδυναμία που του έχεις, θα την εκμεταλλευτεί». Ή «μη δίνεις τίποτα
από τον εαυτό σου. Τότε σε εκτιμούν οι άντρες». Ή «να μη σε βρίσκει
πάντα στο τηλέφωνο. Γιατί σε θεωρεί δεδομένη». Και τη χαρά του να
τιμήσεις, να φωταγωγήσεις, να προσφέρεις, να τον ακούσεις, πού την πάς; Η
οξυδέρκεια τους. Σιδερένια μπάλα σε κομψά σφυρά – και πάνε σέρνοντας.<br />
Φαίνεται, Κέικ, λέω, πως η αγάπη δεν είναι αρκετή για όσους δεν αγαπάνε
αρκετά, θέλει στρατηγική. Πρέπει να μετατραπεί σε εκπαιδευτικό
πρόγραμμα: Ποιος θα τρομάξει περισσότερο τον άλλον: το αγαπημένο ερωτικό
άθλημα. Ποιος θα ντρεσάρει γρηγορότερα τον άλλο. Ποιος θα αποδειχθεί
πιο έξυπνος. (Δηλαδή πιο φοβισμένος). Ποιος θα επιβληθεί. Να επιβληθεί η
γυναίκα; Τι να τον κάνει όμως έναν άντρα που του επιβάλλεται;</div>
<div style="text-align: justify;">
Να επιβληθεί ο άντρας; Ποιος άντρας που
τιμά το φύλο του έχει πρόβλημα με την επιβολή; Μόνο αυτός που δεν μπορεί
να προστατέψει. Σώσον ημάς από τέτοιες αγάπες. Δεν θέλω να πάρω μέρος
ποτέ πια σε τέτοια εκπαιδευτικά προγράμματα. Μεγάλωσα, αποφάσισα. Δεν
συμπλέω. Ένοχη ανομοιότητας, όπως πάντα μου άρεσε να είμαι. Ανεπίδεκτη
στρατηγικών. Αλλά δεν το κάνω επίτηδες. Αλήθεια. Νομίζω ότι γεννήθηκα με
το προνόμιο. Του να μπορώ να διορθώσω τα πράγματα κάθε φορά που τα
μολύνω με τρέχουσα ψιλικατζίδικη ευφυΐα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ και πολύ μικρό διάστημα έχω
βεβαιωθεί. Το εκπαιδευτικό σύστημα της αγάπης δεν με αφορά. Χρειάζεται
μεταρρύθμιση. Δεν καταλαβαίνω τη διδακτέα ύλη. Δεν με ελκύει η
ξεδιαντροπιά της εξίσωσης: «Στον έρωτα η καλύτερη του ενός είναι η
χειρότερη του άλλου». Εγώ αυτή την τάξη ποτέ δεν πρόκειται να την
περάσω. Γι’ αυτό σκασιαρχείο καλύτερα. Το σκυλί και βόλτα. Εμένα κάνε με
μόνο κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου
είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Και όταν ζηλεύω
γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη τα καταστρέφω όλα. Χάριν του
κίβδηλου ενστίκτου που αφορά τους χαμηλούς. Και που το λένε
αυτοσυντήρηση. Και που δεν με αφορά. Κύκλος ομόκεντρος: Η πρώτη μου αρχή
και η τελευταία. Άλλες δεν έχω. Κύκλοι, ομόκεντρος. Κάτι παρόμοιο –
ίσως κάποτε να υπήρξε κάτι παρόμοιο. Πιθανόν στην προϊστορική περίοδο
της αγάπης των ανθρώπων. Πρέπει να υπήρξε μια ανάλογη, αρχέγονη
κατάσταση απειρίας. Μια κατάσταση που προηγείται της θέλησης για ερωτική
δύναμη. Μια κατάσταση πριν την πρώτη ερώτηση. Πριν από το πρώτο
σκέρτσο. Από τον πρώτο συλλογισμό. Αγάπη δίχως σκέψη, ας την πούμε.
Απειρία, όχι βλακεία, ας την πούμε. Άχρηστη πείρα το Μετά. Λίγο να
σκεφτείς επάνω στο συναίσθημα και αμέσως το Εγώ. Αμέσως η πιο γελοία
εκδοχή της θέλησης για δύναμη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έβαλε ένα κερασί κραγιόν. Φίλη από το
δημοτικό. Φιλία δεκαετιών και άντεξε. Ανέχτηκα τη σκανδαλώδη φιλαυτία
της. Ανέχτηκε την καλπάζουσα ιδιορρυθμία μου. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ και
πουθενά. Δεν έμαθε ποτέ τα μυστικά μου. Κι όμως. Αγαπιόμαστε. Σαν
ψυχραμένοι συγγενείς που συναντιούνται σε κηδεία ανθρώπου αγαπημένου.
Και εκεί, πάνω στον καφέ, ραγίζουν, αγκαλιάζονται. Προχωρούν πλάι πλάι
μετά. Αργά το βράδυ τηλεφωνιούνται. «Χαίρομαι που υπάρχεις». «Κι εγώ
χαίρομαι που υπάρχεις». Σηκώνεται να φύγει. «Εσύ τι θα έκανες»; Τι να
της πω; «Δύο μηνών μόλις το νεογέννητο μυαλό μου». Υπάρχει στον άνθρωπο
ένα όριο που όταν ξεπεραστεί, ο νους ξαναγεννιέται. Ο κόσμος φτιάχνεται
εξαρχής. Καινούργιος κόσμος. Αλά δίχως χώμα και νερό δεν γίνεται. Ο
κόσμος της ηρωίδας Τερέζας. Το χώμα μου και το νερό μου. Τα υλικά της
δημιουργίας μου. Ψάχνω το βιβλίο, της το δίνω τσακισμένο στην ανάλογη
σελίδα. «Εγώ όταν έφυγα, έφυγα για να με ψάξει. Είμαι βλέπετε μια
γυναίκα αναχρονιστική. Η ζωή μου είναι μόνο ο άντρας που αγαπώ. Τώρα πια
δεν ξαναφεύγω. Άλλωστε, πού να πάω; Η Πράγα κατάντησε άσχημη…».<br />
Στο καλό, έξυπνη φιλενάδα. Κρίμα που αυτός δεν θα δει το κερασί κραγιόν
σου. Ακόμα και ένα κραγιόν να αγοράσεις πρέπει να έχεις αποδέκτη. Αλλιώς
δεν γίνεται. Ωραίο πάντως το κραγιόν, σου πάει πολύ. Σε αγαπώ. Είσαι
φίλη μου. «Θα τηλεφωνηθούμε το βράδυ;» «Ναι. Θα τηλεφωνηθούμε οπωσδήποτε
το βράδυ».</div>
<div style="text-align: justify;">
Ακόμα μια φορά τον Μπαχ. Ακόμα λίγο να
ονειρευτώ. Ισραήλ. Νύχτες με σκληρό φεγγάρι και δίπλα η λίμνη του
Κινερέτ. Ήχος από τζιπ. Αλαζονικά Σεντούριον και τεθωρακισμένα Πάτον
στους δρόμους. Πιο κει η έρημος της Γαλιλαίας. Κουκούτσια από κέδρους
κάτω από τα γυμνά μας πέλματα. Δρόμοι της Σομέρα και της Σλούλα. Ήχοι
από τραγούδια. Αραβαικά και το Ουαχαντού του μουεζίνη.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έλα τώρα, Κέικ. Γάβγισε να σε ακούσει
στο τηλέφωνο. Πες του πως χάρη σε αυτόν ο Θεός ανοίγει μαζί μας νέο
γύρο. Δοκιμάζει την αντοχή μας στο Καλό. Μην το λέμε δυνατά και μας
ματιάσουν, αλλά αντέχουμε. Ονειρευόμαστε. Μπράβο, καλό σκυλί. Ακόμα ένα
γάβγισμα. Κάνε του αγάπες. Πες πως όλα πια εδώ, χάρη σε αυτόν, ισορροπία
και τάξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Από το βιβλίο “Σαββατογεννημένη” Τσαγκαρουσιάνος, 2005 - <a href="http://thalienate.wordpress.com/2014/02/03/%CF%80%CE%B9%CE%BA-%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B7/" rel="nofollow" style="outline: medium none;" target="_blank">thalienate.wordpress.com</a></div>
<div style="background-color: white; border: medium none; color: black; overflow: hidden; text-align: left; text-decoration: none;">
<br /></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-89245989968609085832014-11-17T14:46:00.004-08:002014-11-17T14:49:27.445-08:00Άνθρωποι ξεχωριστοί.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: georgia,palatino;"><i><b><img align="left" alt="2831.gif" src="http://anabell.pblogs.gr/files/101015-2831.gif" height="448" style="margin: 0px 10px 10px 0px;" title="2831.gif" width="640" /></b></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας που μας κάνουν ευτυχισμένους απ΄την απλή Σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια Μας.<br />
Κάποιους τους έχουμε σε Όλη τη διαδρομή στο πλάι μας, βλέποντας πολλά
φεγγάρια να περνάνε, ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο
βημάτων Μας.<br />
Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους Φίλους μας.<br />
Επιπλέον, η Μοίρα μάς φέρνει και άλλους φίλους, αυτούς που δεν
γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας. Πολλούς από αυτούς
τους ορίζουμε ως Αδερφέ<span class="text_exposed_show">ς ψυχές, φίλους Καρδιακούς. Είναι Ειλικρινείς, είναι Αληθινοί. Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά, ξέρουν τι μας κάνει Ευτυχισμένους.<br />
Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι, αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες
διακοπές, ή για λίγες μέρες ή ώρες. Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό
μας με πολλά Χαμόγελα για όσο καιρό είμαστε κοντά τους.<br /> Μιλώντας
για κοντά, δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους,
εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών και όταν ο άνεμος φυσάει
εμφανίζονται πάντα μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου. Περνάει ο
καιρός, το καλοκαίρι φεύγει, πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια
από τα φύλλα μας, μερικά γεννιούνται σ' ένα άλλο καλοκαίρι, και μερικά
παραμένουν για πολλές εποχές.<br /> Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή Μας είναι Μοναδικό. Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα Κομμάτι από εμάς. <br /> Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν Πολλά, αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα. <br /> Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας και η πιο προφανής απόδειξη πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν <br /> Ποτέ τυχαία...</span><br />
<br />
<br />
<span class="text_exposed_show">Μ.Κ. </span></div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-66610798280084438492014-11-17T05:14:00.004-08:002014-11-17T05:14:25.179-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Two8QKzwAX0SKwb9m53jHyegUq_McUcDIJGMWkaI9y_TDfADSkyYO6vI8KQwoecoVkDRCE0DUYf1o6C24WFaA1Fu1EbwfC-R2ZoqonNKGmtryzYzos4yP6nPyExXZGqA4J59RctbBuE/s1600/9757_623729161070663_448592876662253811_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Two8QKzwAX0SKwb9m53jHyegUq_McUcDIJGMWkaI9y_TDfADSkyYO6vI8KQwoecoVkDRCE0DUYf1o6C24WFaA1Fu1EbwfC-R2ZoqonNKGmtryzYzos4yP6nPyExXZGqA4J59RctbBuE/s1600/9757_623729161070663_448592876662253811_n.jpg" height="468" width="640" /></a></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-70755112023107436622014-11-17T03:45:00.001-08:002014-11-17T04:20:46.388-08:00Ειλικρίνεια.... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-Ue07C12nGgexfzHr85lSzUlcpKYZTb8oyFT5muQ-CMDjO45sf4yllUFBR2gxglQV03kWtM4Q0_ktNsVJBak_iElRjI5bFQdydfCzL2sPyeUb6C050_67nF0Z0AM3NSB3Nop7nbkiAFE/s1600/paramythia-zwntaneuoun-mesa-apo-magikes-fwtografies-14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-Ue07C12nGgexfzHr85lSzUlcpKYZTb8oyFT5muQ-CMDjO45sf4yllUFBR2gxglQV03kWtM4Q0_ktNsVJBak_iElRjI5bFQdydfCzL2sPyeUb6C050_67nF0Z0AM3NSB3Nop7nbkiAFE/s1600/paramythia-zwntaneuoun-mesa-apo-magikes-fwtografies-14.jpg" height="640" width="490" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τόσο απλή λέξη.... ειλικρίνεια.... </div>
<div style="text-align: center;">
κι όμως τόσο δύσκολη... </div>
<div style="text-align: center;">
γιατί οι άνθρωποι προτιμούν να φοράνε μάσκες... </div>
<div style="text-align: center;">
κρύβοντας το πρόσωπό τους..</div>
<div style="text-align: center;">
κρύβοντας τον καθρέφτη της ψυχής τους..</div>
<div style="text-align: center;">
έτσι τους είναι πιο εύκολο να παίζουν με τις λέξεις..</div>
<div style="text-align: center;">
να παραπλανούν το μυαλό.. και να παγιδεύουν τις ψυχές των άλλων.</div>
<div style="text-align: center;">
Υπάρχει όμως πάντα κάτι που τους προδίδει..</div>
<div style="text-align: center;">
τα μάτια τους.. </div>
<div style="text-align: center;">
γιατί τα μάτια είναι αυτά που κάποια στιγμή ρίχνουν τις μάσκες</div>
<div style="text-align: center;">
και τότε γίνονται ανάξιοι στα μάτια των άλλων...</div>
<div style="text-align: center;">
γιατί δεν προτίμησαν την οδό της ειλικρίνειας...</div>
<div style="text-align: center;">
γιατί όταν είσαι ειλικρινής είσαι αληθινός..</div>
<div style="text-align: center;">
κρύβεις, έστω και βαθιά ..... </div>
<div style="text-align: center;">
αγάπη μέσα σου...</div>
<div style="text-align: center;">
φιλότιμο...</div>
<div style="text-align: center;">
με την ειλικρίνεια μπορεί να λερώνεις τα έργα σου.. </div>
<div style="text-align: center;">
να πονάς και να τσαλακώνεσαι...</div>
<div style="text-align: center;">
αλλά τότε γίνεσαι άνθρωπος</div>
<div style="text-align: center;">
και επικοινωνείς αληθινά με την καρδιά..</div>
<div style="text-align: center;">
θέλει κότσια και ατσάλινη συνείδηση για να είσαι ειλικρινής..</div>
<div style="text-align: center;">
γι αυτό είναι λίγοι αυτοί που έχουν το χάρισμα της ειλικρίνειας..</div>
<br />
<span style="font-size: xx-small;">Σ. ΠΑΡΤΣΙΝΕΒΕΛΟΥ </span><br />
<br /></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-72417879362572933302014-11-17T03:07:00.003-08:002014-11-17T03:07:29.863-08:00Μεγάλο κακό το να κρίνουμε μόνο από αυτά που βλέπουμε (Αληθινό Περιστατικό) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<img border="0" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1ZZ39cZ03DkrEXsLoGoqfgPUUPdqOQ6liFCIIMxeZEwSZJbEwWxAS5h5FbeCdOTLlv9cgM3bkeS1dVRlaBeYgzVIFPd9kiXFvgylyFu7CIGrnVrRQxc1k1l9CfEcifOMzjBx_Mp2vL5C2/s640/438543-215100_195680310493251_100001538496307_532570_1419935_n.jpg" width="640" /><br /><div style="text-align: justify;">
Ο
ιερέας μόλις είχε τελειώσει το συμβούλιο με την εκκλησιαστική επιτροπή.
Είχε βραδιάσει πια. Η βροχή έκανε τους δρόμους να γυαλίζουν στο φως του
φεγγαριού.<br />Μπήκε στο αμάξι του και πήρε τον δρόμο για το σπιτικό
του. Ήταν πολύ κουρασμένος. Σωματικά αλλά και ψυχικά. Όλη την ημέρα
άκουγε τα προβλήματα του κόσμου προσπαθώντας να καθοδηγήσει,
προσπαθώντας να μην αποκάμει ο ίδιος με αυτά που άκουγε δίνοντας
συγχρόνως συγχώρεση και ελπίδα.<br />Καθώς είχε διασχίσει σχεδόν όλη την διαδρομή για το σπίτι του ξαφνικά πάτησε φρένο μπροστά σε ένα μαγαζί που πουλούσε σάντουιτς.<br /><br />Κατέβηκε
και με δυο τρία γρήγορα βήματα μπήκε μέσα στο κατάστημα. Η βροχή είχε
δυναμώσει. Τα γυαλιά μυωπίας του θόλωσαν. Τα έβγαλε και τα σκούπισε με
το εσώρασό του.<br /><br />Στο κατάστημα δεν υπήρχε άλλος πελάτης. Δύο
κοπέλες πίσω από τον κισέ και ένας νεαρός ο οποίος μάλλον πήγαινε τις
παραγγελίες στα σπίτια.<br /><br />«Θα ήθελα παρακαλώ, δύο σάντουιτς με γύρο και δύο με σουβλάκι...» είπε ο ιερέας.<br /><br />Οι δύο κοπέλες κοιτάχτηκαν στα μάτια, με διάθεση να αστειευτούν.<br /><br />Ο
ιερέας κατευθύνθηκε προς το ψυγείο με τα αναψυκτικά και πήρε δύο. Τα
τοποθέτησε δίπλα στην ταμειακή μηχανή. Αυτά που ζήτησε ήταν έτοιμα.<br /><br />«Τι
οφείλω παρακαλώ...», απευθύνθηκε στην κοπέλα που κτυπούσε τα πλήκτρα
τις ταμειακής βαριεστημένα. Αντί όμως για την τιμή της παραγγελίας ο
ιερέας δέχτηκε μία ερώτηση...<br /><br />«Πάτερ, ξέρετε τί ημέρα είναι σήμερα; Μήπως ξεχάσατε»;<br /><br />Ο ιερέας παραξενεύτηκε... «Τι ημέρα είναι...»;<br /><br />«Είναι
Παρασκευή πάτερ...δεν είναι νηστεία; Εσείς δήθεν πρέπει να μας
δείχνεται το καλό παράδειγμα και όχι να τρώτε κρέατα τέτοια ημέρα...».<br /><br />Ο ιερέας χαμήλωσε το κεφάλι του. Έβγαλε από το πορτοφόλι του το ποσό που είδε να αναγραφεται πάνω στην ταμειακή μηχανή.<br /><br />«Κρατήστε
τα ρέστα....θα ήθελα να προσεύχεστε για μένα, είμαι ένας ταλαίπωρος
άνθρωπος γεμάτος πάθη...» είπε και βγήκε από το μαγαζί.<br /><br />Η
κοπέλα παρατήρησε ότι ο ιερέας βγαίνοντας από το μαγαζί τους δεν
κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητό του, γεμάτη ικανοποίησε γι'αυτό που είπε
έκανε να βγει και αυτή έξω...<br /><br />«Μα που πάει...»; είπε κοιτώντας την άλλη κοπέλα η οποία είχε σαστίσει με το όλο σκηνικό.<br /><br />Ο
ιερέας κατευθύνθηκε προς την αντίθετη πλευρά που βρισκόταν η πορεία του
προς το σπίτι του. Με γοργό βήμα σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκε στο
σημείο που ήθελε. Ένας κάδος σκουπιδιών. Η βροχή άρχισε να δυναμώνει
ακόμα περισσότερο.<br /><br />«Αδελφέ, μπορώ να σε απασχολήσω λίγο...» ήταν τα λόγια του ιερέως προς τον μελαψό άνδρα ο οποίος έψαχνε μέσα στα σκουπίδια.<br /><br />Ο άνδρας άφησε τις σακούλες που είχε στο χέρι του. Κατευθύνθηκε προς τον ιερέα.<br /><br />Στάθηκε ακριβώς μπροστά του. Τα μάτια τους κοινωνούσαν την ίδια βροχή, τον ίδιο αέρα, το ίδιο κρύο...<br /><br />Ο ιερέας δεν είπε κάτι άλλο. Άπλωσε τα χέρια του τις σακούλες με τα σάντουιτς και τα αναψυκτικά.<br /><br />Ο
μελαψός άνδρας δεν άπλωσε τα δικά του. Μάλλον δεν πίστευε ότι αυτό του
συμβαίνει. Ένα μικρό παιδάκι, μάλλον ο γιος του, το οποίο στεκόταν δίπλα
του άπλωσε τα μικρά και αδύνατα χεράκια του και πήρε τις σακούλες και
άρχισε να τα περιεργάζεται.<br /><br />Ο ιερέας με ένα νεύμα συγκατάβασης γύρισε και απομακρύνθηκε.<br />Φτάνοντας στο αυτοκίνητό του, το οποίο το είχε αφήσει μπροστά στο σαντουιτσάδικο, τον περίμενε μια έκπληξη.<br /><br />Η κοπέλα η οποία του είχε κάνει την παρατήρηση είχε βγει έξω για να δει που πήγε...τα είχε δει όλα.<br /><br />«Πάτερ....συγνώμη...».
Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει. Ο ιερέας της έπιασε τα χέρια και
διακόπτοντάς την είπε: «Μην στεναχωριέσαι...να εύχεσαι για μένα, καλό
σου βράδυ».<br /><br />Τα μάτια της κοπέλας βούρκωσαν...δύο τρία δάκρυα
κύλισαν στα μάγουλά της καθώς έβλεπε το αυτοκίνητο του ιερέως να χάνεται
μέσα στην βροχερή νύχτα.<br /><br />Από το απέναντι πεζοδρόμιο περνούσαν
τώρα ο μελαψός άνδρας με το μικρό παιδάκι του γελώντας και τρώγοντας
αυτά που τους πρόσφερε ο ιερέας.<br /><br />Η κοπέλα μπήκε μέσα στο μαγαζί.<br /><br />«Είσαι καλά»; την ρώτησε η συνάδελφός της.<br /><br />«Μεγάλο κακό το να κρίνουμε γρήγορα και επιπόλαια μόνο από αυτά που βλέπουμε...» είπε με τρεμάμενη φωνή.</div>
<br /> </div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος</div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-70984921208256291462014-11-16T23:06:00.002-08:002014-11-16T23:06:36.907-08:00 Οι χαρούμενοι άνθρωποι είναι σοφοί άνθρωποι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
"Ένα ζεστό χαμόγελο είναι η παγκόσμια γλώσσα της καλοσύνης". </div>
<div style="text-align: center;">
William Arthur Ward </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Αυτή είναι η απλή θρησκεία μου. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη για ναούς, δεν υπάρχει ανάγκη για περίπλοκες φιλοσοφίες. Το ίδιο μας το μυαλό, η καρδιά μας είναι ο ναός μας. Η φιλοσοφία είναι η καλοσύνη". </div>
<div style="text-align: center;">
Dalai Lama </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Η καλοσύνη είναι η γλώσσα την οποία ο κουφός μπορεί να ακούσει και ο τυφλός μπορεί να δει". Mark Twain </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Η αλήθεια είναι μια βαθιά ευγένεια που μας διδάσκει να είμαστε ευχαριστημένοι στην καθημερινότητα μας και να μοιραζόμαστε πράγματα με τους ανθρώπους με την ίδια ευτυχία". </div>
<div style="text-align: center;">
Khalil Gibran </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Καμία πράξη καλοσύνης, όσο μικρή και να 'ναι, δε χάνεται ποτέ". </div>
<div style="text-align: center;">
Αίσωπος</div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/GJeWFoKZ63U?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
http://www.egriechen.info</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-20672716924154591552014-11-11T10:42:00.000-08:002014-11-11T10:42:05.215-08:00Να βλέπεις τη ζωή σου να αλλάζει κι ας μην αλλάζεις εσύ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirImVdUxGAnW5lP5OLj0_7_QTEbsnSmH3uzu0tcrqevYH6jEp5ltJ4HzvGapE1P48uSa1cMkPGqp25cY9RulKlHqEcVDbay6YJDOoO6_Isv36sm2u6lN0ynLBjjCOhKFXpbJCmzADc-D4/s1600/1506706_876542699044824_447318653159560310_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirImVdUxGAnW5lP5OLj0_7_QTEbsnSmH3uzu0tcrqevYH6jEp5ltJ4HzvGapE1P48uSa1cMkPGqp25cY9RulKlHqEcVDbay6YJDOoO6_Isv36sm2u6lN0ynLBjjCOhKFXpbJCmzADc-D4/s640/1506706_876542699044824_447318653159560310_n.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Τώρα μεγάλωσες, δεν δακρύζεις πια καταπίνοντας τις λέξεις σου. Αυ<span class="text_exposed_show">τές
που ήθελες να πεις και ποτέ δεν είπες. Τα "σ' αγαπώ", τα "σε
χρειάζομαι" τα "μου λείπεις", τα "γιατί", τα "συγνώμη", τα "άι σιχτίρ".<br /> Μεγάλωσες και μέθυσες πολλές φορές πίνοντας πίκρες, απογοητεύσεις, προδοσίες, ψευτιές. Κέρασες και' συ κάνα δυο...<br />
Μεγάλωσες, τώρα κατάλαβες. Δεν κάνεις βήμα για να αποδείξεις το δίκιο
σου. Κάθεσαι αμίλητη στη θέση σου, καταβροχθίζεις την αδικία και
πρήζεσαι σαν ένα μπαλόνι που θέλει να σκάσει. Όχι να πετάξει. Να σκάσει
θέλει. Να σκάσει και να κάνει μεγάλο κρότο. Σαν και αυτόν που κάνουν
μερικοί, χωρίς να έχουν κάτι να πουν, απλά για να νομίζουν πως είναι
κάτι.<br /> Μεγάλωσες, τώρα καταλαβαίνεις. Δεν ταιριάζεις με τον πολύ
κόσμο. Δεν καταλαβαίνεις τον πολύ κόσμο. Δεν σε καταλαβαίνουν και εσένα.
Και τώρα ξέρεις, πως αυτοί που σε ξέρουν θα φερθούν λογικά, θα έρθουν
και θα σου μιλήσουν, οι άλλοι δεν σε γνώρισαν ποτέ.<br /> Μεγάλωσες και
ακόμα δεν έμαθες να το βάζεις στα πόδια όταν πονάει πολύ. Έτσι
αποφάσισες να κάνεις συλλογή με γρατζουνιές σε μυαλό και σε ψυχή.<br />
Μεγάλωσες και καταστάλαξες ότι οι πιο αδιάφοροι είναι αυτοί που ξέρουν
το σωστό δρόμο και έρχονται να σου τον δείξουν. Έχουν και το χάρτη στο
τσεπάκι αλλά δεν το βγάζουν για να μην καρφωθούν. Από την άλλη είναι και
οι επικίνδυνοι, αυτοί που θέλουν να είσαι καλά αλλά με ένα σημαντικό
όρο. Να μην είσαι καλύτερα από αυτούς.<br /> Μεγάλωσες. Σου πήρε πολλά
χρόνια που ζούσες για τους άλλους. Τώρα απλά δεν σε νοιάζει τι θα πουν
οι άλλοι για εσένα. Αυτοί που θέλουν να πουν, με τον ένα ή τον άλλο
τρόπο πάντα κάτι θα βρίσκουν. Σε νοιάζει μόνο να ξαπλώνεις το βράδυ στο
κρεβάτι σου και να αποκοιμιέσαι με καθαρή την ψυχή σου και τη συνείδησή
σου.<br /> Μεγάλωσες πια. Δεν χωράς πουθενά πια. Σε κανένα όνειρο, σε
καμία ελπίδα, σε καμία ζωή. Και κατάλαβες πως εδώ κάτω δεν είναι τίποτα
καλά μοιρασμένο, πως εδώ κάτω είναι όλα τόσο παράλογα και ανομοιόμορφα.<br />
Μεγάλωσες και οι μαχαιριές της χαράς σε πόνεσαν περισσότερο από τις
άλλες, τις πισώπλατες. Αμέτρητες πισώπλατες αλλά τόσο μικρόψυχες και
αδιάφορες που ούτε καν σε πόνεσαν. Μόνο γέλιο σου προκαλούν πια. Γελάς
ειρωνικά κοιτώντας τα μούτρα σου στον καθρέφτη λέγοντας "έλα, μην μου
πεις ότι σοκαρίστηκες, ότι πληγώθηκες... αφού το ήξερες από την αρχή ότι
θα σου την φέρει".<br /> Μεγάλωσες και έμαθες πως αφού δεν μπορείς να τη
σβήσεις, πρέπει να διατηρείς τη φωτιά σε όλα αυτά που σου καίνε και σου
τρώνε την ψυχή. Της βάζεις μικρά ξυλαράκια, την προστατεύεις από τον
άνεμο, την φροντίζεις μην σου σβήσει. Είναι καλύτερα έτσι. Είναι πιο
ειρηνικά. Δεν τις μπορείς τις μάχες.<br /> Μεγάλωσες και δεν ονειροπολείς
να αλλάξεις τη ζωή σου, ούτε τον κόσμο. Ούτε το ένα μπορείς να κάνεις
ούτε το άλλο. Τη μέρα θέλεις να βγάλεις, να κρατηθείς στα πόδια σου, να
κρατήσεις το μυαλό στο κεφάλι σου και την ψυχή σου στη θέση της. Ποιος
ξέρει τι θα φέρει το αύριο;<br /> Μεγάλωσες μικρό παιδί σε ρόλο του μεγάλου. Να βλέπεις τη ζωή σου να αλλάζει κι ας μην αλλάζεις εσύ...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="text_exposed_show"> </span>Pepi Spyridoula Partsinevelou</div>
</div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5256214652335411849.post-91797505069735194032014-11-11T05:56:00.004-08:002014-11-11T05:56:47.632-08:00Έκτακτο ανακοινωθέν: το σίγμα μήνυσε το ταυ! Διαβάστε γιατί στη Δίκη των Συμφώνων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="entry-header">
<h1 class="entry-title">
<br /></h1>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12938040-luxurious-victorian-initials-letter-s-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter wp-image-79049" height="400" src="http://i2.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12938040-luxurious-victorian-initials-letter-s-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=229%2C242" width="378" /></div>
<div style="float: none; margin: 10px 0 10px 0; text-align: center;">
<center>
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-8489402241456151" data-ad-slot="6178364439" data-adsbygoogle-status="done" style="display: inline-block; height: 60px; width: 468px;"><ins id="aswift_1_expand" style="background-color: transparent; border: none; display: inline-table; height: 60px; margin: 0; padding: 0; position: relative; visibility: visible; width: 468px;"><ins id="aswift_1_anchor" style="background-color: transparent; border: none; display: block; height: 60px; margin: 0; padding: 0; position: relative; visibility: visible; width: 468px;"></ins></ins></ins>
</center>
</div>
<div style="text-align: justify;">
[Όταν ήταν άρχοντας ο Αρίσταρχος ο
Φαληρέας, στις επτά του μήνα Πυανεψιώνα, το Σίγμα έκανε μήνυση στο Ταυ
ενώπιον των επτά φωνηέντων για βία και αρπαγή, λέγοντας ότι του έχει
πάρει όλες τις λέξεις που γράφονται με διπλό ταυ].<span id="more-78935"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο καιρό, Φωνήεντα δικαστές, αδικιόμουν
λίγο από αυτό εδώ το Ταυ, που έκανε κατάχρηση στα δικαιώματά μου και
πήγαινε και καθόταν εκεί που δεν έπρεπε, δεν έφερα βαρέως την αδικία και
παρέβλεψα κάποια απ’ όσα λέγονταν, εξαιτίας της μετριοπάθειας, την
οποία ξέρετε ότι διατηρώ απέναντι σας και απέναντι στα άλλα γράμματα.
Εφόσον όμως έφτασε σε τέτοιο σημείο πλεονεξίας και παρανομίας, χωρίς να
αρκείται με ότι επανειλημμένως άφησα να περάσει δίχως να μιλήσω, αλλά
προσπαθεί ν’ αποκτήσει με τη βία περισσότερα, είμαι αναγκασμένος να το
καλέσω τώρα σε απολογία μπροστά σε σας, που γνωρίζετε και τα δύο μας. Ο
φόβος για την εξαφάνιση, που με πλησιάζει, δεν είναι μικρός<span style="font-size: 11px;"> </span>διότι
προσθέτοντας όλο και περισσότερα σε αυτά που έχει ήδη κάνει, θα με
εξαφανίσει ολότελα από την περιοχή, που μου ανήκει, έτσι ώστε, αν
συνεχίζω να σωπαίνω, δεν θα αργήσω να σταματήσω να συγκαταλέγομαι στο
αλφάβητο και δεν θα είμαι τίποτα παραπάνω από σφύριγμα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12938059-luxurious-victorian-initials-letter-t-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79051" height="382" src="http://i0.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12938059-luxurious-victorian-initials-letter-t-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=450%2C382" width="450" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι λοιπόν δίκαιο, όχι μόνο εσείς, που
τώρα δικάζετε, αλλά και τα άλλα γράμματα να πάρουν προφυλάξεις
απέναντι στις προσπάθειες του' διότι αν επιτραπεί σε όσους το θελήσουν
να πηγαίνουν με τη βία από τη θέση που τους ανήκει σε άλλη, ξένη, κι αν
το επιτρέψετε εσείς, χωρίς τα οποία τίποτα δεν μπορεί να γραφεί και να
έχει καποια σημασία, δεν βλέπω με ποιο τρόπο θα είναι ομαλές οι σχέσεις
μας, σύμφωνα με τις οποίες έγινε η αρχική κατάταξη. Νομίζω όμως ότι
ούτε εσείς θα φτάσετε σε τέτοιο σημείο αδιαφορίας και παραμέλησης, ώστε
να επιτρέψετε πράγματα που δεν είναι δίκαια, ούτε εγώ θα σταματήσω τον
αγώνα για την αδικία εις βάρος μου, ακόμα κι αν εσείς αδιαφορήσετε.
Μακάρι να είχε αναχαιτιστεί τότε και των άλλων γραμμάτων το θράσος,
αμέσως μόλις άρχισαν τις παρανομίες. Έτσι δεν θα πολεμούσε μέχρι σήμερα
το Λάμδα με το Ρω, φιλονικώντας για την «κίσηρι» και την «κεφαλαργία» (<em>κεφαλαλγία</em>),
ούτε το Γάμμα θ’ ανταγωνιζόταν το Κάππα και δεν θα κόντευαν
επανειλημμένως να έρθουν στα χέρια μέσα στο γναφείο για τα «γνάφαλλα»,
και θα είχε αποφύγει να παλέψει με το Λάμδα, αφαιρώντας του το «μόγις» <em>(μόλις)</em>
και κλέβοντάς του κρυφά το «μάλιστα» και θα έμεναν ήσυχα και τα
υπόλοιπα, που αρχίζουν το παράνομο ανακάτεμα. Το σωστό είναι να μένει
το καθένα στη θέση που του έτυχε το να πηγαίνει εκεί που δεν πρέπει
είναι κάτι που καταλύει το δίκαιο. Άλλωστε και αυτός που πρώτος
διατύπωσε για μας αυτούς τους νόμους, είτε ήταν ο νησιώτης Κάδμος είτε ο
Παλαμήδης, γιος του Ναυπλίου —κάποιοι αποδίδουν αυτή την παροχή στον
Σιμωνίδη— δεν καθόρισαν μόνο τη σειρά μας, σύμφωνα με την οποία έχουμε
καθορισμένες θέσεις, ποιο δηλαδή θα είναι πρώτο και ποιο δεύτερο, αλλά
αποφάσισαν ακόμα και τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες, που έχει
καθένα από μας. Σε σας λοιπόν, δικαστές, έχουν δώσει τη μεγαλύτερη τιμή,
διότι μπορείτε να εκφέρεστε μόνα σας στα ημίφωνα έδωσαν την αμέσως
επόμενη τιμή, διότι χρειάζονται κάτι να προστεθεί μαζί τους για ν’
ακουστούν. Την τελευταία θέση όρισαν να έχουν απ’ όλα τα εννέα γράμματα,
που δεν έχουν κανένα ήχο από μόνα τους. Τα φωνήεντα λοιπόν θα έπρεπε να
διαφυλάσσουν αυτούς τους νόμους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12938094-luxurious-victorian-initials-letter-m-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79050" height="374" src="http://i2.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12938094-luxurious-victorian-initials-letter-m-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=450%2C374" width="450" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό εδώ το Ταυ —δεν μπορώ να το
αποκαλέσω με χειρότερο όνομα από το δικό του— το οποίο, μα τους θεούς,
δεν θα μπορούσε ν’ ακουστεί μόνο του, παρά μόνο αν δύο από σας, καλά και
υποχρεωτικά φωνήεντα, το Αλφα και το Ύψιλον, έρχονταν να το βοηθήσουν,
αυτό λοιπόν τόλμησε ν’ αδικήσει εμένα περισσότερο απ’ όλα όσα έχουν
αδικηθεί ως τώρα, εξορίζοντάς με από ονόματα και ρήματα που έχω
κληρονομήσει, διώχνοντάς με ταυτόχρονα από συνδέσμους και προθέσεις,
έτσι που δεν μπορώ πια ν’ ανεχτώ την άνευ ορίων πλεονεξία του. Είναι
όμως καιρός να πω από πού και πώς άρχισε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12938024-luxurious-victorian-initials-letter-e-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79047" height="323" src="http://i2.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12938024-luxurious-victorian-initials-letter-e-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=450%2C323" width="450" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είχα πάει κάποτε στον Κύβελο —αυτό είναι
χωριουδάκι, όχι άσχημο, αποικία των Αθηναίων, όπως λέει η ιστορία.
Πήρα μαζί μου και το ισχυρότατο Ρω, τον καλύτερο γείτονά μου. Σταμάτησα
λοιπόν στο σπίτι κάποιου κωμικού ποιητή. Λεγόταν Λυσίμαχος, Βοιωτός
προφανώς από καταγωγής, αν και απαιτούσε να λένε ότι γεννήθηκε στην
καρδιά της Αττικής. Σε αυτό τον ξένο λοιπόν παρατήρησα την πλεονεξία
αυτού του Ταυ. Όσο καιρό ήταν λίγα αυτά που επιχειρούσε, τολμώντας να
λέει «τέττερα» (<em>τέσσερα</em>) και «τετταράκοντα» (<em>τεσσαράκοντα</em>), βάζοντας χέρι ακόμα και στο «τήμερα» (<em>σήμερα</em>)
και τα παρόμοια και λέγοντας ότι αυτά είναι δικά του, στερώντας μου
τους γνωστούς και συγγενείς μου, νόμιζα ότι ήταν απλώς συνήθειά του και
ανεχόμουν να τα ακούω, χωρίς να μ’ ενοχλούν και πολύ. Από τη στιγμή
όμως που προχώρησε και τόλμησε να πει «καττίτερο» (<em>κασσίτερον</em>)
και κάττυμα και «πίττα» (πίσσα) και έπειτα, χωρίς να κοκκινίσει, ονόμασε
τη «βασίλισσα» «βασίλιττα», η αγανάκτησή μου γι’ αυτά μεγάλωσε και
έχω πάρει φωτιά από τον φόβο μήπως με τον καιρό ονομάσει κάποιος και τα
«σύκα» «τύκα». Συγχωρήστε με, για το όνομα του Δία, για τη δίκαιη οργή
μου, έτσι απελπισμένος καθώς είμαι και έρημος από βοηθούς. Διότι ο
κίνδυνος δεν είναι για ασήμαντα και τυχαία πράγματα, γιατί μου κλέβει
τους φίλους και τους συντρόφους μου. Ονόμασε την «κίσσα» μου, το φλύαρο
πουλί, «κίττα», αρπάζοντας το μέσα από την αγκαλιά μου, που λέει ο
λόγος. Μου πήρε τη «φάσσα» (αγριοπερίστερο) μαζί με τις νήσσες (πάπιες)
και τους κόσσυφες (κότσυφες), αν και του το απαγόρευσε ο Αρίσταρχος. Μου
απέσπασε ακόμα και όχι λίγες «μέλισσες». Ήρθε στην Αττική και μου
άρπαξε παράνομα από την καρδιά της μέσα τον «Υμησσό» (Υμηττό) κάτω από
τα μάτια τα δικά σας και των άλλων γραμμάτων. Αλλά γιατί τα λέω αυτά; Με
έδιωξε από ολόκληρη τη «Θεσσαλία», απαιτώντας να ονομάζεται «Θετταλία»,
με απέκλεισε από ολόκληρη τη «θάλασσα», χωρίς να λυπηθεί και να' μου
παραχωρήσει ούτε τα «σεύτλα» στους κήπους, και καθώς λένε δεν μου άφησε
ούτε τον «πάσσαλο».</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12937828-luxurious-victorian-initials-letter-z-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79043" height="450" src="http://i1.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12937828-luxurious-victorian-initials-letter-z-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=361%2C450" width="361" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ότι είμαι γράμμα που δεν κρατάει κακία,
μπορείτε να το καταθέσετε κι εσείς οι ίδιοι, αφού ποτέ δεν κατάγγειλα το
Ζήτα, που μου πήρε το «σμαράγδι» (<em>ζμάραγδος</em>) και μου αφαίρεσε τελείως τη σμύρνα, ούτε το Ξι, που παραβίασε κάθε «συνθήκη» <em>(ξυνθήκη),</em> έχοντας «σύμμαχο» <em>(ξύμμαχος)</em>
τον συγγραφέα τέτοιων πραγμάτων, τον Θουκυδίδη. Και όταν ο γείτονάς
μου, το Ρω, αρρώστησε, τον συγχώρεσα που μεταφύτευσε στον κήπο του τις
«μυρρίνες» <em>(μυρσίνη)</em> μου και με χτύπησε κάποτε στον «κρόταφο» <em>[κόρση</em>— <em>κόρρη</em>) από παραφροσύνη. Τέτοιο είμαι εγώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12937824-luxurious-victorian-initials-letter-t-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79053" height="450" src="http://i0.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12937824-luxurious-victorian-initials-letter-t-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=361%2C450" width="361" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αλλά δείτε πόσο βίαιο είναι από τη φύση
του αυτό το Ταυ απέναντι και στα υπόλοιπα. Το ότι δεν άφησε ήσυχα ούτε
τα υπόλοιπα γράμματα, αλλά διέπραξε αδικίες και εις βάρος του Δέλτα και
του Θήτα και του Ζήτα και εις βάρος σχεδόν όλων των στοιχείων του
αλφαβήτου, καλέστε να σας το πουν για χάρη μου τα ίδια τα αδικημένα
γράμματα. Ακούστε, Φωνήεντα δικαστές, το Δέλτα, που λέει: «Μου έκλεψε
την ενδελέχεια, απαιτώντας να λέγεται εντελέχεια, παραβιάζοντας όλους
τους νόμους», το Θήτα, που χύνει δάκρυα και ξεριζώνει τις τρίχες του
κεφαλιού του, γιατί έχει στερηθεί ακόμα και την κολοκύθα (<em>κολοκύνθη</em>— <em>κολοκύντη),</em>
το Ζήτα, που έχει χάσει το να σφυρίζει και να σαλπίζει, ώστε δεν μπορεί
πια να πει ούτε γρυ. Ποιος θα μπορούσε ν’ ανεχτεί όλα αυτά; Ποια
τιμωρία θα ήταν αρκετή γι’ αυτό το πέρα για πέρα κακούργο Ταυ;</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12938093-luxurious-victorian-initials-letter-n-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79045" height="448" src="http://i0.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12938093-luxurious-victorian-initials-letter-n-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=450%2C448" width="450" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και δεν διαπράττει αδικίες μόνο εις
βάρος του ομόφυλού του γένους των γραμμάτων, αλλά έχει ήδη επιτεθεί και
στο ανθρώπινο γένος με τούτο τον τρόπο δεν αφήνει τους ανθρώπους να
μιλήσουν με τη γλώσσα τεντωμένη. Πράγματι, δικαστές, ενώ μιλούσα για
τους ανθρώπους, μου ήρθε στον νου η γλώσσα την έδιωξε και αυτή από το
μέρος μου και κάνει τη «γλώσσα» «γλώττα». Αχ Ταυ, πραγματική αρρώστια
της γλώσσας. Θα επανέλθω όμως σε κείνο το θέμα και θα μιλήσω για χάρη
τους, υπερασπίζοντάς τους απέναντι σε όσα κακά τους προκαλεί. Προσπαθεί
δηλαδή με γλωσσοδέτες να διαστρεβλώνει και να χαλάει την ομιλία τους.
Αλλος βλέπει κάτι «καλό» και θέλει να το πει έτσι, επεμβαίνει όμως το
Ταυ και τους αναγκάζει να το πουν «ταλό», θέλοντας να έχει σε όλα τον
πρώτο λόγο. Αλλος πάλι συζητά για το «κλήμα», αλλά το Ταυ —που είναι
πραγματικά «τλήμον» (άθλιο)— κάνει το κλήμα «τλήμα». Και δεν βλάπτει
μόνο τους κοινούς ανθρώπους, αλλά ακόμα και τον μεγάλο βασιλιά, στον
οποίο, λένε, υποχωρούν και η ξηρά και η θάλασσα και αποχωρίζονται από
την ίδια τους τη φύση, ακόμα και αυτόν επιβουλεύεται το Ταυ και, ενώ
είναι Κύρος, τον κάνει κάτι σαν Τύρο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="12938061-luxurious-victorian-initials-letter-z-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic--london-c" class="aligncenter size-full wp-image-79046" height="450" src="http://i2.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/12938061-luxurious-victorian-initials-letter-z-after-a-engraving-a-bull-fight-edited-by-the-graphic-london-c.jpg?resize=378%2C450" width="378" /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με τον τρόπο αυτό βλάπτει λοιπόν τους
ανθρώπους όσον αφορά την ομιλία τους, αλλά κοιτάτε και πώς βλάπτει
αυτούς με πράξεις. Κλαίνε οι άνθρωποι και θρηνούν την τύχη τους και
καταριούνται συνέχεια τον Κάδμο, που έφερε το Ταυ στο γένος των
στοιχείων του αλφαβήτου<sup>- </sup>διότι λένε ότι οι τύραννοι,
ακολουθώντας τη μορφή αυτού και μιμούμενοι την κατασκευή του, έφτιαξαν
έπειτα ξύλα με τέτοιο σχήμα και εκεί σταυρώνουν τους ανθρώπους. Από αυτό
λοιπόν πήρε το απαίσιο δημιούργημα τη φρικτή του ονομασία. Για όλα αυτά
λοιπόν πόσες φορές νομίζετε ότι αξίζει να θανατωθεί το Ταυ; Εγώ πιστεύω
πως με ολο μας το δίκιο πρέπει να τιμωρήσουμε το Ταυ φτιάχνοντας με
αυτό σταυρό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<img alt="60833" class="aligncenter size-full wp-image-78938" height="159" src="http://i2.wp.com/antikleidi.com/wp-content/uploads/2014/09/60833.jpg?resize=110%2C159" width="110" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<em><span style="color: blue;"><strong> ~ Λουκιανός - Άπαντα /τόμος 2 - Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος</strong></span></em></div>
<em><strong>by Αντικλείδι , http://antikleidi.com</strong></em></div>
my Worldhttp://www.blogger.com/profile/07499848549543210430noreply@blogger.com0