Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

ΝΑ ΞΕΡΑΤΕ......


fetita.jpg

Αν δώσουμε μια μπουνιά στον καθρέφτη
και σπάσει,
θα πονέσουμε!
Μα, τί παράξενο!
Ο καθρέφτης δε γίνεται να πονέσει,
παραμένει, απέναντί μας σπασμένος
ραγισμένος...
Κι εμείς κομμάτια φαινόμαστε!
Για δες!
Εμείς, τέλεια όντα της φύσης χοχο
αντικρύζουμε την όψη μας μέσα
απ΄τους άλλους!
Μικροί, ατελείς, υπερόπτες, αυτάρεσκοι.
Καθρεφτιζόμαστε στα πρόσωπά τους,
ως τέλειοι! Μα τέλειοι ποτέ!
Κι έρχονται στον κόσμο παιδιά,
στους σπασμένους καθρέφτες
διαφορετικά....
Προσπερνάμε, δεν σταματάμε.
Η αδιαφορία, τότε, σπάει κάθε
κομματάκι π΄απόμεινε...
Σα νάμαστε απ΄αλλού,
απο άλλον πλανήτη φερμένοι!
Τσαλακωμένοι γονείς που διψάνε,
την μεγάλη αγκαλιά, το χέρι μας.
Παιδιά χωρίς φωνή
ηχούν στις καρδιές μας, δυνατότερα!
Σπάω, λυγάω, σιωπώ...
Ο πόνος μεγαλύτερος απ΄την αγκαλιά μου!
Σαν καρφιτσούλα, κάτι, με πόνεσε, πάλι
σήμερα... μια ευχούλα απο καρδιάς...
Εύχομαι να γυρίσει το ίδιο δυνατή,
το ίδιο αληθινή, απ΄τον καθρέφτη "μας"!


Στα ιδιαίτερα παιδιά,
που φωλιάζουν ξεχωριστά στην καρδιά μου!




http://aroma.pblogs.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου